Noale ging naar Chichicastenango

Hola,

Ik moest even oefenen op de naam, maar inmiddels kan ik het onthouden én uitspreken. Afgelopen zondag ging ik op excursie naar Chichicastenango.

We verzamelde om zes uur 's ochtends (best wel vroeg) bij de taalschool. We waren met 6 studenten en 1 gids van de school. Om kwart over zes doorkruisten we met z'n alle de stad naar het 'busstation'. Bussen hebben niet echt haltes of tijden hier, je steekt gewoon je hand op of roept als je een bus ziet die je wilt nemen.

De bus was een zogenaamde 'chickenbus'. Er passen misschien ongeveer 40 mensen in, maar er zitten meestal 80 passagiers in. Zo ook op deze vroeg le zondagochtend. Ik zat tussen twee mensen ingekneld op een bankje achterin de bus, terwijl we sjeesten door de bochten in de bergen. De reis duurde twee uur, maar naar een uur kon mijn maag het niet meer aan. Ik heb dan maar ook het ontbijt bij aankomst in 'Chichi' even overgeslagen...

Chichi staat bekend om zijn grote markt op zondag en dinsdag geloof ik. Eerst gingen we echter naar de begraafplaats. Ik vond het zelf een beetje ongemakkelijk om als toerist naar een begraafplaats te gaan, maar het is zeker de moeite waard, want het is zo anders als in Nederland. De begraafplaats in chichi is heel kleurrijk en bevat veel tombes. Luis de gids vertelde dat in Guatemala bijna niemand wordt gecremeerd, iedereen wordt begraven. De begraafplaats was dan ook erg vol. Er was ook een speciaal monument voor de slachtoffers van de guatamalteekse burgeroorlog. Luis vertelde over een bepaalde plant die vaak op begraafplaatsen groeit (planta de muetre). Deze plant is giftig, maat wordt wel gebruikt als medicijn tegen spierpijn (als ik het goed heb begrepen). De plant absobeert de pijn en daarom maken de mensen op straat soms gekke sprongen om deze plant te ontwijken. Ze geloven namelijk dat als je de plant aanraakt, de geabsorbeerde pijn zich terug verplaatst naar diegene die op de plant staat.

Na de begraafplaats, gingen we naar de markt. Die bestond uit talloze smalle straatjes vol met kleurrijke kraampjes met inheemse hebbedingetjes, kleding en eten. Er waren heel veel mensen. Zowel toeristen als inwoners. Ook werkten er veel kinderen die probeerde je van alles te verkopen. Een gedeelte van de markt is meer gericht op de Guatamalteken zelf. Hier werden kleding, schoenen en eten verkocht, maar ook levende kippen, kalkoenen, puppies en zelfs koeien waren te koop. Het was weer een hele ervaring!

Aan het eind van de excursie gingen we nog even de kerk van chichicastenango in. De kerk is een soort van (voor mij) vreemde combinatie tussen het katholicisme en de maya cultuur. Zo is het jezus altar omgringt met de kleurrijke bloemen van de Maya's en hangt er een sterke wierrookachtige geur. Ze geloven in een god, maar deze god heeft wel verschillende namen. Zo woorden de worden lucht, aarse en bloed ook gebruikt om naar die ene god te verwijzen.

Ik zag een beetje op tegen de terug weg, maar gelukkig kon ik voor in de bus zitten dit keer, en dat was een stuk beter.

Hasta luego!

Noale en de eerste school week

buenas tardes a todos y todas,

Zoals beloofd, zal ik eerst wat vertellen over mijn tijdelijke stekje. Mijn kamer is best groot en ik heb zowaar een inloopkast. woehoee. Ook mijn bed is lekker groot. Omdat het in de nacht nog al afkoelt hier heb ik drie dekens op mijn bed. De eerste nacht kwam ik er al achter dat het best lastig is om een hele nacht onder drie dekens te blijven slapen. Meestal word ik wakker in de knoop met deken nummer 1, met deken nummer 2 op de grond en alleen deken nummer 3 nog een beetje over mijn lichaam.
De kamer is een beetje kaal, maar gelukkig heb ik wat foto's en een lichtsnoer van thuis meegenomen op het wat op te vrolijken en wat meer te laten voelen als mijn plekje. Op sommige plekken van de kamer kan ik door het dak naar buiten kijken, dus ik ben erg blij dat het regenseizoen nog niet is begonnen.
Gedurende het ontbijt, de lunch en het avondeten verblijf ik in de woonkamer beneden. (Boven zijn er drie kamers: een waar een andere student, een man van 36, in verblijft en een lege kamer). Beneden is er de keuken, de woonkamer/eetkamer en een slaapkamer met twee bedden. Via de keuken kan ja naar een klein binnenplaatsje prop vol met schoenen en was. Ik weet niet zo goed waar het gezin zelf verblijft, ik hoop niet met zijn alle in de ene slaapkamer beneden... verder blijven beneden de twee vogels in een klein hokje.
Het eten is zeer lekker en heel veel. En elke dag is er voor ontbijt, lunch en avondeten een andere maaltijd. En alles is heerlijk, al vallen de havermout pap en de vleesmouse niet zo bij mij in de smaak om half acht 's ochtends. Mijn gastmoeder is een goede kok en kookt dan ook de hele dag door voor zowat de hele stad.

De lessen beginnen op 8 uur en eindigen om 1 uur. Op de eerste schooldag, kwam ik erachter dat de lessen prive zijn (ik kan geen accenten op letters doen op deze tablet). De tafel heeft een binnenplaats met een vrolijke, kleurrijke tuin en om deze tuin staan allemaal tafeltjes waaraan iedereen een-op-eenles krijgt van zijn of haar leraar lerares. Mijn lerares heet Norma en is een inheemse maya vrouw die tot mijn grote verbazing een kop kleiner is dan ik! Ze draagt altijd mooie inheemse kleding met kleurrijke printen.

Op dinsdag ga ik naar de film die wordt gedraaid op de school. De film heet Ixcanul en gaat over een Guatamalteeks inheems meisje die zwanger raakt en op het einde blijkt haar baby door het ziekenhuis te zijn verkocht aan de VS, tenminste dat geloof ik. Ik begreep niet alles aangezien de film in Quechua was met Spaanse ondertiteling.
Op woensdag ben ik naar de clase de cocinar geweest. Daar heb ik geleerd hoe men tortillas maakt. Het eigenlijk best simpel: maismeel met water en dan kneden en kleine perfecte rondjes maken. Het maismeel is alleen helaas niet in Nederland te krijgen of alleen voor veel geld.

Op donderdag verteld mijn gastmoeder tijdens de lunch dat Chris, de student die ook hier woont, de avond daarvoor is overvallen door twee mannen op een motor met mes. Ze namen zijn geld en telefoon mee, en dat alles gebeurde voor de school en voor de deur van het huis... Gelijk vertellen zij en haar zoon ook allemaal andere verhalen over studenten die overvallen zijn. Ook blijkt dat haar jongste zoon vorige week is overvallen door mannen met mes. Laten dit nou net verhalen zijn die ik liever niet wil horen. Ik was al een beetje bang om alleen de straat op te gaan, en nu helemaal. Het belangrijkte is echter dat ik 's avonds als het donker is absoluut niet alleen naar buiten ga, met als gevolg dat ik elke avond al om negen uur naar bed ga, omdat ik niks anders te doen heb haha (en omdat 24/7 Spaans praten best vermoeiend is).
Gelukkig is er 's middags een leuke activiteit op school waar ik aan kan deelnemen. Op de school verblijven voor drie maanden studenten van de universiteit van Minnesota die allerlei opdrachten moeten doen. Vandaag laten ze alle traditionele kleding zijn van de verschillende regio's in Guatemala en vertellen ze wat de kleuren en patronen betekenen. Norma is betrokken bij de organisatie en was de hele ochtend al een beetje zenuwachtig en snel afgeleid. Maandag had ze gevraagd of ik het ook leuk vond om een traditionele outfit te dragen en ik zei natuurlijk: 'Claro que si' . En dus werd ik donderdag twee uur ingesnoerd in een traditionele rok en top. Norma trok de rok lekker strak aan, waardoor ademhalen de hele middag een beetje lastig was. Ik vond het erg leuk om aan te hebben. En een voordeel van traditionele kleding: iedereen past het. Ik had namelijk de kleding van Norma aan, die toch wel twee keer zo breed is als ik. Tijdens de presentatie komt ook de inheemse Miss Guatemala! Met zilvere kroon met jade en veren. Nou daar werd Norma helemaal zenuwachtig van :) Gelukkig was er ook nog even tijd om samen met mijn lerares op de foto te gaan.

Vandaag heb ik eindelijk de moed bij elkaar geraapt om alleen (mensen ontmoeten blijkt helaas een beetje lastig) naar de supermarkt te gaan... haha. Klinkt misschien raar, maar zoals sommige mensen weten kan dit voor mij een hele overwinning zijn. Wat opvallend is aan het straatbeeld van Guatemala is dat er veel zwaarbewapende politie en beveiligers rond lopen. Zo stond er bij de kassa van de supermarkt ook een man met geweer o.i.d.
Verder heb ik gemerkt dat de mensen in Guatemala echt arm zijn en dat is best heftig om van dichtbij mee te maken. Zo deeld mijn gastgezin bijvoorbeeld met hele gezin 1 smartphone en zie ik ze regelmatig lopen in te korte of kapotte broeken. Norma heeft mij ook verteld dat in Guatemala een grote machocultuur heerst, waarin mannen de baas zijn. Vrouwen hebben vaak geen inkomen en zijn afhankelijk van hun man, waardoor als een vrouw bijvoorbeeld geslagen en slecht behandeld wordt door haar man, ze niet bij hem weg kan. Iets wat helaas vaak gebeurd. Verder hoorde ik een vriendin van mijn gastmoeder vertellen dat ze een vrouw kent met zes kinderen die de hele dag zonder eten door brengen. Als je het zo bekijkt, kan ik het me helaas ergens wel voorstellen dat mensen worden gedreven tot de criminaliteit...

Tot slot nog even wat luchtigs: Vanavond is er een karaoke party op de school en ik zal heel voorzichtig zijn met in het donker de straat over steken!

Hasta luego

Noale vliegt de wereld over

hola,

Na ruim 24 uur onderweg te zijn, kwam ik gister laat in de middag (lokale tijd) aan op mijn tijdelijke verblijf plaats. De vluchten gingen goed en ik heb zelfs een paar hazeslaapjes kunnen doen. Ik zat dicht naast de toilet en elke keer als iemand doortrok, schrok ik wakker en dacht dat het vliegtuig zou neerstorten... Maar verder was het een prima vlucht en ik ben blij dat ik weer veilig ben geland.

De vier uur durende bustocht van Guatemala naar Xela was ook een avontuur op zich. De 'luxe' bus was erg gammel en elke keer als hij optrok, klonk het alsof de motor eruit viel. Wanneer de bus werd geparkeerd, moest er eerst een man uitspringen om door een baksteen tegebruiken te voorkomen dat de bus achter- of vooruit zou rollen. Ik was ook erg blij met mijn reispilletje, want de chauffeur remde niet af voor alle tientalle scherpen bochten in de bergen. Uiteindelijk kon ik ondanks al het gehobbel toch in slaap komen tot ik werd opgeschrikt door een man die papayas en mangos verkocht in de bus. Het was een hele ervaring!

Mijn gastgezin (dat wil zeggen de moeder en twee zoons die ik tot nu toe heb ontmoet) is erg aardig en beleefd. En ik word goed gevoed kan kan ik jullie verzekeren. Gister avond ben ik om half tien als een blok in slaap gevallen en ook nu ben ik weer erg moe. Al dat Spaans is maar vermoeiend ;)
Daarom laat ik het nu even hierbij. Volgende keer als ik weer wat meer energie heb zal ik wat uitgebreider vertellen over het huis en de school! Voor nu weten jullie in iedergeval dat ik veilig ben aangekomen en vannochtend mijn ogen open deed in Guatemala :) :)

Hasta la proxima!

Op het vliegveld

Nou daar zit ik dan op het vliegveld. Ik geloof dat ik op dit moment alle emoties voel die er bestaan... Maar zo als iedereen zegt 'het wordt vast heel leuk'.Gelukkig kan ik al mijn avonturen, naast in deze blog, ook in een heel mooi reisdagboekje schrijven, medemogelijk genaakt door liloe en Clément en ook nog eens heel mooi versierd door liloe.

Hasta luego!

bijna

Hola

¡Muchas gracias voor alle leuke, lieve en aanmoedigende berichtjes! Heel leuk om te lezen hoeveel mensen er met mij meeleven.

Het komt nu echt dichtbij. Inmiddels heb ik mijn laatste dag bij de Hema gehad en ben ik in mijn vrije dagen druk bezig met de laatste voorbereidingen: mijn spullen pakken (ik hoop dat alles in mijn tas past en ik niet omval als ik mijn rugzak op mijn rug heb), de laatste benodigdheden inslaan, nog wat last-minute Spaans bijspijkeren en duimen dat ik niet op het laatste moment nog slachtoffer wordt van de griepepidemie.

Gister heb ik een klein beetje informatie over mijn gastgezin ontvangen. Ik zal verblijven bij een man en vrouw en hun drie zonen en twee vogels. De vrouw wordt omschreven als een goede kokkin en een warm en vriendelijk persoon. Ik heb het adres natuurlijk gelijk op gezocht op de Google Streetview, en wat blijkt: het appartement ligt pal tegenover de taalschool dus ik kan zo mijn bed uitrollen de les in. Klinkt allemaal erg leuk! Ik ben erg nieuwsgierig hoe het allemaal echt zal zijn en ik ben vooral ook wel heel benieuwd naar de leeftijd van de drie zonen…

Groetjes,

Noale

Noale gaat op reis

¡Hola amigos y familia!

Na lang twijfelen, onderzoek doen, landen en projecten vergelijken en dan toch weer twijfelen, zit ik over twee weken dan toch echt in het vliegtuig richting Guatemala. De knoop is doorgehakt, en dat vind ik stiekem best wel heel erg spannend. In Guatemala zal ik twee maanden verblijven in Quetzaltenango (Xela), de stad van de Maya's.

De eerste vier weken van mijn verblijf ga ik mijn Spaans verbeteren op de school Celas Maya. Ik ben al hard bezig met het leren van de Spaanse taal en ik hoop dat ik na deze maand toch echt wel een woordje Spaans kan spreken. Hierna ga ik voor nog eens vier weken vrijwilligerswerk doen bij Trama Textiles (http://tramatextiles.org/). Trama Textiles is een non-profit organisatie en weefbedrijf dat Guatemalteekse vrouwen aan werk helpt. De vrouwen weven allerlei producten (bijvoorbeeld kleden, etuis en stropdassen) met hoge kwaliteit en krijgen in ruil hiervoor een eerlijk loon. Neem vooral even een kijkje op hun internationale webshop om de mooie producten te bewonderen: https://www.etsy.com/shop/TRAMAtextiles. Bij Trama Textiles zal ik vooral een helpende hand bieden op het gebied van marketing en communicatie. Maar wat mijn taken precies gaan inhouden weet ik nog niet, maar ik ben er erg nieuwsgierig naar! Ik zal het zien.

Op deze blog kun je mijn reis volgen. Ik zal mijn best doen om regelmatig berichtjes en natuurlijk foto’s te plaatsen!

Saludados,

Noale