Queridos amigos y querida familia,

Vandaag had ik mijn laatste spaanse les en vanavond is mijn diploma uitreiking (WOEHOEE). Dit betekend dat volgende week een nieuw avontuur begint en ik al bijna halverwege mijn reis ben. De tijd vliegt voorbij, maar dat is een goed teken. Ik ben erg benieuwd wat ik allemaal ga doen en ga leren bij Trama Textiles.

Een ander goed teken: ik schrijf deze blog, voordat papa en mama hebben kunnen vragen wanneer ik weer eens een blog schrijf :).

Op verzoek zal ik wat vertellen over de familie waarin ik verblijf. 'mama' heeft drie zonen van 15, 17 en 19 jaar oud (ja ik was wel even in shock toen ik dit hoorde, maar het valt allemaal reuze mee). De oudste twee wonen niet in dit huis, maar wonen samen ergens anders. De oudste zoon werkt in een Chinees restaurant en de middelste zoon doet eigenlijk helemaal niks. Daarom vindt hij het denk ik wel makkelijk om gratig bij mama te eten en schuift dus regelmatig aan bij ons aan tafel. De jongste zoon woont samen met zijn moeder in dit huis?. In het begin was ik erg in de war en bezorgd over waar zij dan wel slapen, maar inmiddels heb ik ontdekt dat er via de patio(buiten) toegang is tot nog twee kamers. De gehele boven verdiepong, drie kamers en een douche, is voor de studenten. De jongste zoon gaat naar school en is geloof ik ook de meest ambitieuze van de drie. Hij wil later dokter worden en helpt zijn moeder met kokem, boodschappen en het schoonmaken van onze kamers.

De vader van de familie is één groot mysterie. Hij bestaat geloof ik. Volgens mij is hij ziek en zit in een rolstoel. Hij oogt vrij gehandicapt. Ik heb hem ontmoet, maar hij is nooit aan ons voorgesteld en er wordt altijd erg geheimzinnig gedaan over hem. Ik heb geen idee waar hij woont, maar soms hebben we het idee dat hij wordt verstopt in het huis. Een keer zagen we hem in de patio en zeiden gedag en 10 seconden later was hij verdwenen. Door alle geheimzinnigheid durf ik er niet zo goed naar te vragen...

Deze week had ik weer een nieuwe leraar: Byron. Byron is klein, ongeveer even groot als ik, aardig en rustig. Ik heb helaas geen foto gemaakt, maar misschien vanavond tijdens de diploma uitreiking. Ik heb deze week veel gestudeerd, want het is de laatste week en dus moet ik alles weten aan het eind van deze week. Mijn hoofd stroomt inmiddels over met alle werkwoordsvormen en tijden.

Dinsdag is het Sarahs verjaardag dus ik trakteer haar op worteltjestaart. Niet mijn keuze, maar het is haar dag, dus zij mag kiezen. S avonds gaan we met een gezellige groep studenten naar een restaurant op een heuvel, waar we een prachtig uitzicht hebben op xela in het donker. Het is frisjes en de stroom valt uit (dat gebeurt wel vaker hier), maar dat mag de pret niet drukken.

Woensdag is eer weer een kookklas en leer ik hoe je rellenitos maakt. Dit is een soort toetje wat bestaat uit gefrituurde platanos (kookbananen) en gestampte bonen(frijoles). En je eet ze met crema en natuurlijk heeel veel suiker. Het klinkt misschien niet heel aantrekkelijk, maar het is zeker een aanrader.

Oh en er is een nieuwe huisgenoot, de vervanger van Jacq. En om het zacht uit te drukken: ik ben niet zijn grootste fan. Hij is luid en ontzettend onbeleefd. De muur tussen onze kamer is erg dun (we delen praktisch een kamer), dus ik kan meegenieten van al zijn gezang en gefluit, zijn verschrikkelijke muziek smaak, zijn gezucht en gekreun en het ergste: zijn boeren en scheten... Mijn favoriete geluiden. Maar goed, het leven in Guatemala is in ieder geval nooit saai of normaal... En het is niet dat hij heel onaardig is. Hij is gewoon of extreem beleefd of extreem onbeleefd en alles wat hij doet is luid. Zelfs als hij plast kunnen sarah en ik meegenieten. (jaja het zijn de details die een verhaal goed maken).

Donderdag ga ik eindelijk naar de fuentes georginas: hotsprings in de bergen, verwarmd door de vulkaan. Dit keer ben ik gelukkig niet ziek, dus ik kan mee! Het is erg mistig, waardoor we van het uitzicht niks kunnen zien, maar het water is heerlijk warm en op sommige plekken zelfs heet. Ik kon heerlijk ontspannen en eindelijk mn nieuwe bikini ? dragen. Na afloop eten we patatjes, zoals het hoort na een zwamuitje.

Morgen vertrek ik voor het weekend met sarah naar lago de Atitlán, naar het dorp Panajachel. Weer een nieuw avontuur. Zoveel avonturen hier in guatemala. Het is Sarah's laatste weekend, dus we gaan er een mooie tijd van maken!

¡Hasta pronto!