Hola amigos,

Como estas? Ik had me voorgenomen om vaker te schrijven, maar tja....

Deze week was een intensieve week vol ups en downs. Ik had er deze week voor gekozen om de zelfde lerares te houden als volgende week. Kon ik me lekker nog een weekje groot voelen :). Deze week leer ik twee vormen van de verleden tijd (preterito en imperfecto) en de objetos directos y indirectos, dit is toch wel wat moeilijker dan de tegenwoordige tijd van vorige week. Afgelopen weekend is er een nieuwe student in 'ons' huis ingetrokken: Sarah. Sarah is 26, komt uit de Verenigde Staten en houd heel erg, maar dan ook heel erg, van sporten. Laat dat nou net ook mijn favoriete bezigheid zijn.... uhm nee dus. Maar goed, Sarah is ook een prater en dat maakt het avondeten een stuk minder ongemakkelijk en zorgt er ook voor dat ik meer praat. We spreken af om naar de sportschool te gaan, mijn gastmoeder, Sarah en ik, en op maandag sta ik dan ook te aerobicen in de sportschool. Tot mijn grote schrik hoor ik dat het plan is om vanaf nu elke dat naar de sportschool te gaan. Nou wil ik niet onbeleefd zijn, maar elke dag vind ik toch wel een beetje te veel van het goeden.

Dinsdag ga ik na school met mijn gastmoeder naar de mercado minerva, 15 minuten van ons huis met de bus. De bus nemen is een beetje apart, je roept als je een bus ziet en dan hoop je maar dat hij de goede kant op gaat. Tenminste dat hoop ik, want ik heb geen idee hoe ik kan zien waar de bus naar toe gaat. Als je er ergens uit wilt (maakt niet uit waar, er zijn toch geen haltes) roep je weer en geef je geld. Dan mag je er uit. De markt was erg groot vol groente en fruit, vlees, vis, kleding en alles wat je maar kan bedenken. Ik vind het erg leuk dat mijn gastmoeder mij mee vroeg. Vandaag begin ik ook een beetje last van mijn buik te krijgen...

Op woensdag staat er een excursie naar de hotsprings, fuentes de georgines, op het programma, en ondanks mijn buikproblemen wil ik wel graag gaan. Op school is iedereen druk bezig met de voorbereidingen voor de semana santa activiteit van morgen en ook mijn lerares moet daar aan meewerken door een salade te maken. Dus ik help mee met de broccoli. Tot het even helemaal niet goed gaat. Ik weet nog net te zeggen: 'me siento mal' voor ik als een pudding in elkaar zak op de grond. Volgens mijn lerares zag ik eruit als een papel blanco. De leraresen praten tegen me in het spaans, maar de helft gaat langs me heen en ik kan echt even geen spaans praten nu. Ik hoor half nog wel wat ze zeggen, maar ik zie niks meer en al mijn spieren zijn slap. Ik voel me kotsmisselijk. Gelukkig komt op dat moment de Amerikaanse net afgestudeerde dokter Laura de keuken binnenlopen die en Engels spreekt en me op een stoel krijgt en me weer een beetje weet op te lappen. Mijn lerares rent naar de supermarkt voor een soort sportdrankje en daarna brengt ze naar huis. Ik bel met papa en mama en breng de dag verder door in mijn bed.

De volgende dag ben ik nog moe en licht in m'n hoofd en ook de buikproblemen houden aan. Ik wil wel gewoon naar school en ik geloof dat ik Norma flink heb laten schrikken. Ze blijft er over praten en zegt steeds 'pobrecita' wat iets betekent als 'arm kind'. De lunch valt niet heel goed, maar ik wil wel naar de semana santa activiteit op school. De semana santa is de 'feestweek' voor en tijdens pasen die hier groots wordt gevierd, met speciaal eten, tapijten in de straten en parades. Op school help ik mee aan de tapijten. Deze worden gemaakt met geverfd zaagsel en groentes en fruit en bloemen. De tapijten betekenen allemaal iets anders, wat iets temaken heeft met de semana santa en dus de lijdensweg van Jezus. Er wordt een presentatie gegeven waar ik niet heel veel van begrijp en daarna is er een diner met speciaal eten dat wordt gegeten tijdens deze week. O.a. dulce de mango (heel lekker), pescado con tortillas, ensalada, jugo de jamaica, iets broodpuddings achtigs en bonen in een zoet prutje met banaan. Ik eet een klein beetje, en leer de andere studenten beter kennen. Verder doe ik rustig aan en heb een goed excuus om de sportschool deze week even over te slaan.

Op mijn laatste lesdag met Norma, gaan we naar de mercado democracia (ook weer heel mooi en kleurrijk) en spelen we scrabble tegen scott en Ilse.

Zaterdag om zes uur s ochtens verzamelen we met de studenten en reisleider Kevin, op de school voor de excursie naar volkaan Chicabal. Deze volkaan staat bekend om zijn heilige meer in de krater. We gaan met de bus (nog een ding over de bussen hier, het begrip 'persoonlijke ruimte' bestaat hier niet') Daarna gaan we nog in een safari-achtige truck over een hele stoffige, hobbelige weg naar het begin van de route. Oh en de auto maakte geluiden als een zieke koe. Het begin van de wandeling is zwaar, maar als ik eenmaal gewend ben aan de hoeveelheid zuurstof in de lucht en de hellingen is het goed te doen. Onderweg hebben we uitzicht over de volcaan Santa Maria en een kleinere vulkaan die op dat moment een uitbarsting heeft. Heel bijzonder om te zien! Als we de top hebben bereikt, eren we ontbijt en daarna begint de afdaling naar het meer. Het is een hele uitdaging om dit tedoen zonder op je kont naar beneden te glijden en zand te happen. De weg is heel stoffig en ik denk dan dan ook dat mijn longen niet erg hebben geprofiteerd van deze ' hike' .
Het meer is super rustig en op de achtergrond zingt een man gebeden. Perfect! Het meer is zowel heilig voor de Maya's als voor de evangelische christenen. Rondom het meer zijn verschillede 'gebeds/ritueelsplekjes' die verschillende Maya energieen representateren. Deze energieen hebben te maken met de Maya kalender en de dag waarop je bent geboren. Iedereen heeft zo'n bepaalde energie. Deze energie kan je achterhalen via een app... haha. Zodra ik de app gevonden heb, laat ik het weten!
Het gebedsplekje waar wij uitleg krijgen over het meer van Kevin, representateert de wijsheid. Hier kunnen Maya rituelen uitgevoerd worden als je bijvoorbeeld een examen hebt. Het meer is speciaal voor verschillende levensstijlen en religies, omdat het verbonden is met de verschillende 'subgoden' allemaal aangestuurd door een god. Zo is het meer hoog, dicht bij de lucht en de hemel. Het is in de krater van een volkaan en dus verbonden met de aarde. Het is omgeven door de natuur en tot slot is er water. De maya's geloven niet in Hemel en Hel. ze geloven dat zowel in de hemel als in de hel, goede en slechte dingen zijn. En tot slot nog een belangrijk punt: Maya is geen geloof, het is spiritualiteit, een levenswijze.

Na het meer moesten we nog een uitdagend stukje om hoog. We zien veel bijzondere vogels: kolibri's en een bijzonder zeldszaam roze vogelte. Kevin was blij om ze te laten zien, want hij is een grote vogel fan. We maken de wandeling af en hobbelen daarna weer terug naar de bus en Xela.

Oja. En nog even over de douche hier. De douche is electrisch, wat ik een vreemde combinatie vind: water en electriciteit, maar het werkt. De douche is warm, maar je haar wassen is een uitdaging en duurt wel even. Nu snap ik waarom 15 minuten douchen hier kort is...

Adios amigos!