Hola,

Ik moest even oefenen op de naam, maar inmiddels kan ik het onthouden én uitspreken. Afgelopen zondag ging ik op excursie naar Chichicastenango.

We verzamelde om zes uur 's ochtends (best wel vroeg) bij de taalschool. We waren met 6 studenten en 1 gids van de school. Om kwart over zes doorkruisten we met z'n alle de stad naar het 'busstation'. Bussen hebben niet echt haltes of tijden hier, je steekt gewoon je hand op of roept als je een bus ziet die je wilt nemen.

De bus was een zogenaamde 'chickenbus'. Er passen misschien ongeveer 40 mensen in, maar er zitten meestal 80 passagiers in. Zo ook op deze vroeg le zondagochtend. Ik zat tussen twee mensen ingekneld op een bankje achterin de bus, terwijl we sjeesten door de bochten in de bergen. De reis duurde twee uur, maar naar een uur kon mijn maag het niet meer aan. Ik heb dan maar ook het ontbijt bij aankomst in 'Chichi' even overgeslagen...

Chichi staat bekend om zijn grote markt op zondag en dinsdag geloof ik. Eerst gingen we echter naar de begraafplaats. Ik vond het zelf een beetje ongemakkelijk om als toerist naar een begraafplaats te gaan, maar het is zeker de moeite waard, want het is zo anders als in Nederland. De begraafplaats in chichi is heel kleurrijk en bevat veel tombes. Luis de gids vertelde dat in Guatemala bijna niemand wordt gecremeerd, iedereen wordt begraven. De begraafplaats was dan ook erg vol. Er was ook een speciaal monument voor de slachtoffers van de guatamalteekse burgeroorlog. Luis vertelde over een bepaalde plant die vaak op begraafplaatsen groeit (planta de muetre). Deze plant is giftig, maat wordt wel gebruikt als medicijn tegen spierpijn (als ik het goed heb begrepen). De plant absobeert de pijn en daarom maken de mensen op straat soms gekke sprongen om deze plant te ontwijken. Ze geloven namelijk dat als je de plant aanraakt, de geabsorbeerde pijn zich terug verplaatst naar diegene die op de plant staat.

Na de begraafplaats, gingen we naar de markt. Die bestond uit talloze smalle straatjes vol met kleurrijke kraampjes met inheemse hebbedingetjes, kleding en eten. Er waren heel veel mensen. Zowel toeristen als inwoners. Ook werkten er veel kinderen die probeerde je van alles te verkopen. Een gedeelte van de markt is meer gericht op de Guatamalteken zelf. Hier werden kleding, schoenen en eten verkocht, maar ook levende kippen, kalkoenen, puppies en zelfs koeien waren te koop. Het was weer een hele ervaring!

Aan het eind van de excursie gingen we nog even de kerk van chichicastenango in. De kerk is een soort van (voor mij) vreemde combinatie tussen het katholicisme en de maya cultuur. Zo is het jezus altar omgringt met de kleurrijke bloemen van de Maya's en hangt er een sterke wierrookachtige geur. Ze geloven in een god, maar deze god heeft wel verschillende namen. Zo woorden de worden lucht, aarse en bloed ook gebruikt om naar die ene god te verwijzen.

Ik zag een beetje op tegen de terug weg, maar gelukkig kon ik voor in de bus zitten dit keer, en dat was een stuk beter.

Hasta luego!